Naar warme streken

Rijden, rijden, rijden. Dat is een beetje het verhaal van de afgelopen 2 weken. We zaten de afgelopen week in Coral Bay. Zo'n 1400 kilometer boven Perth. Het is hier heerlijk rustig. Er zijn nu zo'n 300 toeristen in het dorpje, maar ons is verteld dat er hier met Pasen zo'n 3000 man rondlopen. De vissen zwemmen er om je voeten en ze eten gewoon uit je hand. Wel oppassen voor de stingrays die in het ondiepe water liggen te zonnebaden. We hebben heerlijk genoten van de prachtige zee. Snorkel op en zwemmen maar. De kinderen zijn goede vrienden geworden met een stel Zwitserse kinderen (Lukas en Lisa) die naast ons stonden. Ook hebben ze beide ontdekt dat ze prima kunnen zwemmen met hun zwemvleugeltjes. Laura heeft een beetje last van grootheidswaanzin en denkt al dat ze zonder kan. Bas is nog wat voorzichtiger, maar je kunt zien dat hij ook meer aan het water gewend is dan 6 weken geleden.

Hoe zijn we in Coral Bay beland? Op 8 maart hebben we Perth achter ons gelaten na een bezoek aan het zee-aquarium. Een bezoek dat meer dan de moeite waard was. Er was een grote tunnel die onder het water doorliep, waardoor je een prachtig zicht had op de stingrays, haaien, zeeschildpadden en de vele vissen die er rondzwommen. Voor de kinderen was er een 'aaibak', waarin ze kleine haaitjes konden aanraken en zeesterren mochten voelen. Na 1,5 uur stonden we weer buiten en begon het al goed heet te worden. We zijn vervolgens doorgereden naar Cervantes waar we een prachtig plekje aan het strand konden bemachtigen om de zonsondergang te bewonderen. Dit leverde een mooi kleurenspel doordat er redelijk veel bewolkig was.

Cervantes stelt niets voor, behalve dan dat het naast de Pinnacle Dessert ligt. Een veld met zandstenen rotsen die tot een paar meter uit de grond omhoogsteken. Door jaren van erosie zijn de formaties ontstaan en ze leveren een haast buitenaards beeld op. Het was een schitterend gezicht, alhoewel de vliegen aardig wat van ons plezier wegnamen. De brutale beesten vliegen alle lichaamsopeningen in die ze kunnen vinden. Ze zitten in je oren, neus en mond.

Vervolgens zijn we doorgereden naar Kalbarri. Bekend om z'n Nationale Park met de Murchison Gorge en de ruige kustlijn. Hier zijn we 4 dagen gebleven. ' s Morgens konden we de pelikanen voeren. Dit is een dagelijkse happening die al 30 jaar gaande is. De pelikanen weten dat ze dagelijks hun ontbijt kunnen halen tegenover onze camping. De ene keer komt er niet 1 en de andere keer zijn er meer dan 30. De kinderen mogen ook een visje gooien en zo zie je dat de meest simpele dingen voor het grootste plezier kunnen zorgen. Doordat onze camper niet over de dirtroads mag konden we niet alles zien van de gorge, maar waar we wel konden komen was het prachtig.

Onderweg naar Kalbarri hebben we de hitte nog even getrotseerd om bij een 'Pink Lake' te kijken. In tegenstelling tot in Esperance was deze echt roze gekleurd. De algen hier scheiden beta-caroteen (hetzelfde spul dat de wortelen oranje kleurt) uit wat er voor zorgt dat het water een roze kleur krijgt. Het meer was een zoutmeer. Susan kwam er ongewild achter dat het geen goed idee was om met open wondjes op de voeten over het zout te lopen.

We hebben erg lang getwijfeld of we naar Shark Bay zouden gaan. Een Nationaal Park waar veel bedreigde diersoorten voorkomen en dat bekend is door de dolfijnen die bij Monkey Mia het strand opkomen om gevoerd te worden. Uiteindelijk zijn we toch gegaan. Een omweg van zo'n 320 kilometer en ja dan wil je wel iets zien. De campings in de buurt vielen zwaar tegen, een parkeerplaats heeft meer charme. We hadden dan ook al snel besloten om maar 1 dag te blijven en devolgende dag naar het dolfijnenenfestijn te gaan. Helaas viel dat ook tegen de dolfijnen krijgen een paar vissen., ze zwemmen een paar meter van je vandaan en daarna is het klaar. Ondertussen staan er honderd man aan de kant foto's en filmpjes te maken. Wel erg grappig waren de emu's die in Denham gewoon over de weg en door de tuinen heenliepen.

Na Denham kwam Carnarvon waar we onze voorraden weer op peil hebben gebracht. Het was de bedoeling om in Coral Bay een update te geven, maar helaas liet het internet ons in de steek. We zijn nu 200 kilometer hoger in Emouth. Het is hier direct 10 graden warmer (zo'n dikke 40 graden) dan in Coral Bay. Dat valt behoorlijk tegen. We zijn hier het Cape Range National Park ingeweest, waar je schitterende stranden en een paar prachtige gorges hebt. Het idee was om daar een nacht in het park door te brengen, maar door de hitte hebben we het niet gedaan. Je kunt hier ook zwemmen met Whalesharks, maar de prijzen zijn zo belachelijk hoog (400 dollar per persoon) dat we dit ook niet hebben gedaan. We liggen nu lekker aan het zwembad en morgen gaan we verder richting Broome, waar we de paasdagen door gaan brengen.

Voor nu de groeten aan iedereen en Bas en Laura zeggen doei en geven een knuffel aan:

Dennis, Niels, Valentijn, Iris, Wart-Jan, Dominiek, Amira, Eline, Carice en iedereen van het kinderdagverblijf!

De Schippertjes