De oversteek naar het Noorden

Het is al weer even geleden, maar we zijn er nog hoor. We vinden het nog steeds erg leuk om jullie reacties in het blog te lezen. We hebben na drie dagen Exmouth vaarwel gezegd en zijn met de grote oversteek naar het oosten begonnen. Er begint zich een rode draad te ontwikkelen voor dit gedeelte van de reis en dat is Bear. De hevig getatoeëerde 65-jarige biker die we in Coral Bay hebben ontmoet kruist telkens ons pad. Zo kwamen we hem een week later weer tegen in de Woolworths in Karratha. De volgende dag onderweg naar Port Hedland bij een Roadhouse dook hij ook weer op. In Broome stond hij samen met z'n maat Ned bij ons op de camping en in Fitzroy Crossing zaten ze op onze stoelen te wachten toen we terugkwamen van een boottocht in de Geikie Gorge. De kinderen beschouwen Brian en Wayne (hun echte namen) als een soort surrogaatopa's. De bijna 200 kilo zware Bear wordt door Laura steevast 'beertje' genoemd. 'Beertje zooooo lief'.

Dat de liefde wederzijds is bleek wel toen de mannen in Broome met twee knuffels voor Bas en Laura aankwamen zetten. Een koala voor Laura en een kangaroo voor Bas. Ook met pasen kwam paashaas Bear een paar chocolade-eieren brengen. Pasen werd trouwens goed gevierd. De paashaas had ook nog twee mega-grote knuffelhazen voor de kinderen achter de camper verstopt, samen met een paar eieren.

In Broome stonden we ook bij andere goede bekenden op de camping, namelijk onze Zwitserse vrienden Philipp en Daniëla, met hun kinderen Lukas en Lisa. Voor Bas en Laura was het groot feest om weer met Lukas en Lisa herenigd te worden. Niet gehinderd door welke taalbarriëre dan ook speelden ze er lustig op los. Des te triester was het afscheid. Wij hebben nog 3,5 week om in Darwin te komen, terwijl Philipp en Daniëla er vanuit Broome naartoe vliegen. We zullen ze dus niet meer tegenkomen. Wel kregen we nog een lading eten en drinken mee dat ze nog over hadden. Vooral de flessen bier waren erg welkom.

We komen heel erg veel leuke mensen tegen onderweg. Zo hebben we al een keer een invasie van Maleisiërs gehad op een parkeerplaats. Eerst kwam er één naar ons toe die heel voorzichtig vroeg of hij even mocht kijken hoe zo'n camper er van binnen uitziet. Voor we het door hadden stonden er 4 man in onze camper. De vrouwen bleven op een afstandje staan giebelen en lachen. Ook was er een 'kok' in de Outback, die ons ontbijt serveerde met patat en worst om 7 uur 's ochtends. Hij vertelde honderduit over z'n zoon in België. Op een parkeerplaats werden we spontaan aangesproken door een oudere man die ons allerlei tips gaf over de route die we nog gingen rijden. En dan hebben we het nog niet over de vele leuke campinggasten die altijd bereid zijn tot een praatje.

Samen met 'de Zwitsers' zijn we naar de Staircase to the Moon geweest. Het opkomen van de volle maan over het laagtij lijkt op een lange trap die naar de maan toeleidt. Een heel mooi verschijnsel waar een hele kudde mensen op af komt. Erg indrukwekkend. Al onze foto's van het fenomeen zijn mislukt, maar gelukkig had Philipp er één goede tussen zitten die we als herinnering mee konden nemen.

Een ander gezamelijk uitstapje was het wilderness park van Malcolm Douglas, een soort Steve 'Crocodile Hunter' Irwin figuur. Voornaamste attractie daar waren dan ook de krokodillen. We waren er rond voedertijd en dat gaf een groot spektakel. We hebben ineens heel erg veel respect gekregen voor de 'Salties' en de kracht en de snelheid waarmee ze toehappen. Bas werd nog 'verrast' door één toen hij iets te dicht bij het hek kwam. HAP! Aangezien deze monsters ook vertoeven in de regio waar we nu zitten zullen we wel 3 keer uitkijken voordat we onze tenen in het water zetten.

Aangezien het van Exmouth naar Broome zo'n 1300 kilometer door voornamelijk erg saai gebied was hebben we het in Broome rustig aangedaan om bij te komen. Niet dat we veel anders konden, want zeker de eerste dagen was het mede door de hoge luchtvochtigheid erg benauwd. Het zweet liep in straaltjes op de grond, de termometer stond ver boven de 40 graden (zelfs voor hier extreem warm) en de drinkwater voorraad verdween in een schijnbaar bodemloze put. Gelukkig hadden de kinderen er minder last van dan wij en hebben ze lekker met Lukas en Lisa kunnen spelen. Naast de hitte werden we op onze eerste nacht nog verrast door een geweldig onweer. Het was de ergste onweersbui die we ooit hebben meegemaakt, waarbij het klonk alsof de bliksem steeds naast onze camper insloeg. Er was zeker een uur lang continu gedonder in de lucht te horen. Wonder boven wonder is Laura door het kabaal heengeslapen. Bas had de handen voor z'n oren terwijl hij naast Susan en Rogier lag, die zelf rechtop in bed zaten. Dat de bliksem erg dichtbij was geweest bleek de volgende morgen toen ons elektriciteitskastje op de camping het niet meer deed.

Als gezegd een saaie reis vanaf Exmouth. Met stops in de industriesteden Karratha en Port Hedland, waar de mijnindustrie de voornaamste bron van inkomsten is en waar de mijnwerkers in door de fabrieken gebouwde hutjes wonen. Of, zoals we al snel ondervonden, op een camping verbleven. Vandaar de schrikbarend hoge prijzen op de campings. Meer dan 2 keer zoveel als we gewend waren. Des te meer reden om snel door te rijden.

De leukste stop was 'Eighty Mile Beach'. Een camping aan een verlaten strand waar vooral heel veel schelpen liggen. Om hier te komen moesten we over een gravelweg van 10 kilometer rijden, wat we met een slakkengangetje hebben volbracht. Laura en Bas hadden op het strand hun emmertje mee en vonden de ene prachtige schelp na de andere. Helaas was de camping in December getroffen door een cycloon zodat veel van de mooie palmbomen plat lagen, maar er werd al goed gewerkt aan de wederopbouw.

Na het afscheid in Broome zijn we doorgereden naar Fitzroy Crossing. Een plaatsje aan de rivier de Fitzroy, waar de prachtige Geikie Gorge door is ontstaan. 's Middags zijn we op een boottrip gegaan door de gorge, waarbij onze aboriginal gids ons van alles vertelde over de planten, dieren en de cultuur. Bij het stukje over de complexe familiebanden zijn we afgehaakt. Bas had echter wel 'opgelet', vlak na het verhaal dat de aboriginals geloven dat het mogelijk is om van mens in dier en andersom te reïncarneren zegt hij ineens 'Ik wordt later een vleermuis, maar dat duurt nog heeeeeeel lang, nog wel duizend jaar'. Voor de goede orde, de beste man sprak Engels.....

Tijdens de tour hebben we nog een paar 'ongevaarlijke' freshwater krokodillen gezien. Je kunt er prima mee zwemmen, want ze doen toch niets aldus onze reisleider. En inderdaad zagen we een paar honderd meter van de aanlegplaats een heel stel aboriginals in het water spelen.

Tot slot stonden we gisteren op de mooiste camping tot nu toe. Nou nee, niet echt. We hebben overnacht bij Warmun. Een kleine aboriginal community, met een roadhouse. Er waren zo'n 20 plekken op de camping, waarvan er (ons meegeteld) 3 bezet waren. Na 5 uur in de auto zitten vonden we het echter een prima plek voor de nacht. Alhoewel we blij waren met onze douche in de camper die voor het eerst echt gebruikt werd. In de douches op de camping werd je van alle kanten besprongen. En dan niet door mooie vrouwen (of mannen), maar door tientallen sprinkhanen en ander ongedierte.

Vandaag zijn we aangekomen in Kununurra, waar we 4 nachten verblijven. We gaan hier een paar leuke uitstapjes maken, maar daarover de volgende keer meer.

Groetjes

De Schippertjes