Margaret River en omstreken

Hallo allemaal,

Hier zijn we weer. Een week verder, een beetje bruiner, een stukje zuidelijker en al iets meer gewend aan het campingritme.

Op advies van de vriendelijke dame van het Dolphin Centre hebben we een rondtripje gemaakt in de buurt van Bunbury. In de bossen bij Dandarup heeft iemand ooit bedacht om een kabouterdorp te stichten bij een rotonde. Het is echt in de middle of nowhere en daar staan ineens in de bossen een paar duizend tuinkabouters. Mensen brengen ze van heinde en ver om ze samen te brengen met de rest van hun soortgenoten. Onze geadopteerde gnoom moest natuurlijk een kijkje nemen bij zijn soortgenoten. Hij heeft er zelfs een paar tweelingbroertjes (of zijn het dan meerlingen) ontdekt.

Maar wat Rome vroeger was voor de Italianen is Gnomesville voor onze kabouter. 'Eerst Gnomesville zien en dan sterven' is een hele toepasselijke uitspraak in dit geval. Een uur na het bezoek aan zijn Gnometown was onze eenarmige vriend niet meer. We waren een stukje doorgereden naar Donnybrook, waar we bij een immens grote (gratis) speeltuin aankwamen waar de kinderen even naar hartelust konden spelen. Ook onze kabouter mocht even een kijkje nemen. Toen hij gereed stond voor het fotomoment op één van de toestellen kwam er plots een windvlaag aan die niet alleen het verhaaltje, maar de hele kabouter uitblies. De arme drommel viel naar beneden en lag in duizend stukjes op de grond.

Onderweg waren we nog langs een wijngaard geweest om een paar flessen echte wijn in te slaan. Na het rosé-debacle, dit keer maar direct bij de bron gekocht en geproefd, zodat we zeker weten dat het goed is. Om hier te komen moesten we met ons bovenmaatse motorhome wel eerst een kilometer over een onverharde weg hobbelen. Voor omgerekend 4 euro hebben we hier ook maar direct een emmer perzikken ingeslagen waar we de rest van de week wel zoet mee zijn. 's Avonds hebben we geproost op onze kabouter.

Na deze rondrit was het de dag erna tijd om verder zuidwaarts te trekken, waarbij we eerst een nieuwe kabouter hebben aangeschaft. Het plan was Busselton, maar daar bleken alle leuke campings vol te zitten, zodat we uiteindelijk zijn doorgereden tot Yallingup. Een klein plaatsje dat voornamelijk bekend is om zijn mooie 'surf'. De golven klappen vanaf de Indische Oceaan stuk op de kust en dit is de perfercte plaats voor goede surfgolven. Nu zijn wij geen surfers, dus we hebben het maar even gelaten voor wat het was. Wel zijn we onderweg nog even via een prachtig strand even voor Busselton gekomen waar we nog een frisse duik hebben genomen. Een prachtig wit zandstrand helemaal voor ons alleen, waarbij de vissen vlak voor onze voeten langs zwommen.

Yallingup was qua locatie prachtig zo vlakbij het strand, maar de camping was vreselijk. Niet alleen waren de plekken te klein, het was er ook nog eens niet schoon. Dat de plekken zo klein waren heeft onze tweede kabouter letterlijk de kop gekost. Hij werd bij het wegrijden door Rogier geplet terwijl hij naast ons zwembadje stond. Het is nu duidelijk...wij zijn niet geschikt voor kabouters.

Na twee dagen Yallingup zijn we een stukje verder gereist richting Margaret River, de wijnhoofdstad van West Australië. We zijn hier op een camping bij een boerderij uitgekomen. Een verademing qua rust en ruimte. Binnen no-time had Bas een vriendje in de vorm van een vogel die met zijn auto's wilde spelen. En ook het springkussen deed wonderen bij de kinderen. Ook Rogier en Susan hebben zich daarop prima vermaakt. Op Valentijnsdag had Susan zichzelf getrakteerd op een stuk Frudge van de Frudge Factory hier in het dorp en hebben we heerlijk gelunchd bij een prachtig restaurantje in een oude bakkerij in Cowamarup.

Wat wederom opviel waren de vele adviezen die we kregen van mensen die we onderweg tegenkwamen. Iedereen wil je vertellen waar je ECHT naartoe moet gaan. En wat we ook zien is dat we dezelfde mensen op verschillende locaties weer tegenkomen. Het is al met al toch een betrekkelijk kleine wereld.

Tot slot nog een paar leuke dingen die we in de afgelopen week hebben gedaan. Een bezoekje aan een grot, waarbij jezelf de verlichting mee moest nemen en iedereen een helm op kreeg. Zonder begeleiding werd je in het pikkedonker op pad gestuurd. Een morgen op een boerderij doorbrengen, waarbij de kinderen een emmer met eten kregen om de dieren te voeren. En verder hebben we nog een paar leuke routes gereden langs afgelegen stranden en door mooie bossen. Teveel om op te noemen. Al met al vermaken we ons nog prima. Morgen is het weer tijd om onze spullen te pakken en verder te reizen richting Pemberton. Dit gehuchtje ligt midden in de zuidelijke bossen en staat bekend om zijn prachtige natuur met grote Karri-bossen, dit zijn bomen die wel 60 meter hoog kunnen worden. Genoeg om naar uit te kijken voor de komende week.

Groetjes,

De Schippertjes

PS: Heel erg bedankt voor jullie reacties. Het is teveel om iedereen persoonlijk terug te mailen, maar we lezen alles!

PSPS: Irene: Wij slaan onderweg nog wel een paar flessen in ;-)