Lovina Beach - Bali

Denpasar Airport. Na 3 uur vliegen komen we om 9 uur 's avonds aan. Al snel zijn we uit het vliegtuig en dan weten we weer wat we een klein beetje hadden verdrongen. De hectiek van het vliegveld. Met een paar duizend man in een grote hal wachten voor de paspoortcontrole. Geen airco. Twee slaperige kinderen en de meest trage douanebeambten ter wereld. Ondanks dat in onze rij slechts 40 mensen voor ons stonden duurde het nog 2 uur voor we aan de beurt waren. Eindelijk door de controle hadden we al snel de bagage gevonden, die ongevraagd door twee mannen voor ons werd gedragen. Natuurlijk moesten we hier voor betalen, maar we waren te moe en teveel bezig met Bas en Laura om ons hier druk om te maken. In Indonesie moet je nu eenmaal overal voor betalen. Nooit veel gelukkig, dus dat scheelt. In de aankomsthal zochten we naar onze chauffeur die met een bordje stond te wachten. Een taak op zich, want bij iedere passagier die door de deur kwam gingen er een paar honderd bordjes met namen omhoog. Gelukkig hadden we onze man snel gevonden en al snel waren we op weg naar ons huis in Lovina. Na 2,5 uur rijden kwamen we om 2 uur 's nachts aan.

In de villa werden we verwelkomd door Geert en Paula (Susan haar ouders), die 's middags waren aangekomen. Bas en Laura hebben van de ontvangst niets meegekregen, want ze zijn onderweg in slaap gevallen. De volgende dag konden ze opa en oma echter in de armen sluiten. De villa is een oase van rust vergeleken met de hectiek van het vliegveld. Prachtig gelegen aan zee met een schitterend aangelegde tuin en zwembad. Het personeel is ook meer dan vriendelijk en altijd bereid om een praatje te maken of ons ergens mee te helpen. Made en Komang 1 maken onze maaltijden klaar en het is alsof we elke dag uit eten zijn. Tevens maken ze het huis elke dag met veel liefde schoon. Komang 2 en Komang 3 zorgen voor de tuin en het onderhoud van het huis. Komang 4 is de bewaker, die vanaf 6 uur 's avonds tot 6 uur 's ochtends de boel om het huis in de gaten houdt. Tot slot hebben we nog 2 honden (Skippy en Mama Lou) en 2 puppy's die ons dagelijks gezelschap houden. Voor meer info over het huis zie http://www.vakantie-huis-bali.nl/

Dat de projectontwikkelaars goede zaken hebben gedaan blijkt uit het feit dat in ons 'straatje' nog een paar mooie villa's staan. Gelukkig is dit niet teveel ten koste gegaan van het authentieke Bali. De lokale bevolking woont tussen de villa's in en achter ons huis liggen de sawa's waar de rijst na 3 maanden rijp is om te oogsten. Voor ons huis liggen de houten vissersbootjes, waarmee de vissers 's avonds de zee op gaan, om 's morgens met een mandje vol vis weer huiswaarts te keren. De lokale kinderen hebben de weg naar ons plekje al snel gevonden. Paula had wat pennen meegenomen die gretig aftrek vonden en af en toe wordt er wat snoepgoed uitgedeeld. De kinderen zijn hier allemaal even lief en schattig. We hebben ze nog nooit kunnen betrappen op ruzie en ondanks het feit dat ze geen speelgoed hebben vermaken ze zich toch prima. Dagelijks komen de kinderen bij ons op het muurtje zitten en zingen ze Balinese liedjes voor ons.

De eerste dagen hebben we het rustig aangedaan en zijn we lekker in de buurt van het huis gebleven. Geert heeft de vissers meegeholpen met het in elkaar zetten van de boten. Als de vissers terugkwamen hielpen we mee om de boten het strand op te trekken. Rogier heeft nog even lekker met de jongens op het strand gevoetbald. Al met al een heerlijk ongedwongen sfeertje. Bas en Laura genoten met volle teugen van het zwembad en worden met de dag bedrevener in het zwemmen. Na een paar dagen hebben we Eric (onze chauffeur op afroepbasis) gevraagd om ons iets van de omgeving te laten zien. Zo zijn we naar een prachtige boedhistische tempel geweest. De enige op het voornamelijk Hindoeistische Bali. Ook hebben we de schitterende aangelegde Hot Springs bezocht waarin we in het met zwavel verrijkte water (goed voor de huid) hebben gezwommen. Geert en Rogier zijn nog een keer met Komang 3, de tuinman die ook schipper is, de zee op geweest om te vissen. Na een paar uur kwamen ze terug met tien vissen. Een aardige vangst die we verdeeld hebben onder de tuinmannen. Ze konden het echter toch niet laten om met een paar gebakken snappers terug te komen die we zelf op konden eten. Heerlijk.

Af en toe maken we een uitstapje naar wat plaatsjes in de buurt met de Bemo (hand ophouden en op de 'bus' springen). Ook zijn Geert en Rogier nog een keer met Komang 2 en 3 aan de wandel geweest, waarbij ze konden zien hoe de rijst geoogst werd. Op de traditionele manier wordt het rijst gedorst. De rijstkorrels worden uit de stengels geslagen en ook Geert heeft z'n beste beentje voorgezet om mee te helpen.

Noodgedwongen moeten we het nu iets rustiger aan doen, aangezien Bas gisteren een ongeluk heeft gehad. Zittend op de rand van het zwembad viel hij achterover tegen een rand aan. Een grote wond in z'n achterhoofd was het gevolg. Dokter Adi had 4 hechtingen nodig om het zaakje weer aan elkaar te krijgen en Bas loopt nu met een stuk tape op z'n achterhoofd rond. Ondanks de pijnlijke behandeling is het nu al niet meer aan hem te merken dat het gebeurd is. Hij speelt er weer net zo vrolijk op los als voorheen, maar het zwemmen zal er niet meer inzitten deze vakantie. Één dag voor vertrek mogen de hechtingen er pas weer uit. We vermaken ons echter prima bij de villa en we zullen de komende week Erik nog een paar keer vragen om wat meer van Bali te zien. Maar vergeleken bij het toeristische Kuta waar zowel Susan en Rogier als Geert en Paula al eerder zijn geweest zitten we nu echt in een paradijs. Door het contact met zowel het personeel als de lokale bevolking (iedereen groet iedereen hier) hebben we het gevoel middenin het 'echte' Bali te zitten.

Groeten,

De Schippertjes en de Smithjes